Ναύπλιο

Το Ναύπλιο είναι μία από τις ωραιότερες πόλεις της Ελλάδας που διατηρεί ακόμη το τοπικό του χρώμα με πολλά νεοκλασικά κτήρια, παλιές εκκλησίες, ιστορικές πλατείες και πολλά αξιοθέατα. Υπήρξε η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας μετά την Εθνεγερσία ως το 1834. Φιλοξένησε την πρώτη Βουλή των Ελλήνων (Βουλευτικό).

Ετυμολογικά η Ονομασία του σχετίζεται με το Ναυς (πλοίο). Η πόλη λεγόταν Ναυπλία στην αρχαιότητα, Ναύπλιον στη Βυζαντινή περίοδο, Ανάπλι αργότερα και οι Βενετσάνοι το είπαν Napoli di Romana.

Δύο λόφοι δεσπόζουν στο χώρο: Το Παλαμήδι και η Ακροναυπλιά (Ιτς Καλέ). Η πόλη απλώνεται στη Β τους πλευρά. Στα ΒΑ υπάρχει το μικρό Μπούρτζι, όπου κατοικούσαν άλλοτε οι δήμιοι. Στα δυτικά απλώνεται ο αργείτικος κάμπος. Σήμερα το Ναύπλιο αριθμεί 11.453 κατοίκους.

Με το Ναύπλιο συνδέονται πλουσιότατες μυθολογικές παραδόσεις. Το ίδρυσε ο Ναύπλιος γιος της Αμυμώνης και του Ποσειδώνα, κατά τον περιηγητή Παυσανία. Ο Θεός αγάπησε την νύμφη Αμυμώνη κι έτσι γεννήθηκε ο Ναύπλιος. Ανταμοιβή της νύμφης, γι' αυτή της την ένωση με το Θεό, ήταν να της φανερώσει την πηγή της Λέρνης. Άλλη παράδοση παρουσιάζει το Ναύπλιο πατέρα του Παλαμήδι, του ήρωα του Τρωικού πολέμου. Τα αρχαιολογική ευρήματα επιβεβαιώνουν τη μυθολογική παράδοση, προϊστορικής εγκατάστασης στο χώρο.

Άργος και Ναύπλιο ήταν στην αρχαιότητα αντίπαλοι: ναυτική δύναμη το ένα, στεριανή το άλλο. Γι αυτό ταιριάζει και η πειλογή των προστατών θεών τους: του Ποσειδώνα και της Ήρας. Η Ναυπλία υπήρξε μέλος της Αμφικτυονίας της Καλαυρίας του 7ου αιώνα, όπουανήκε και η Αθήνα, η Αίγινα, Πρασιές (Πόρτο Ράφτη), η Επίδαυρος, η Τροιζήνα και η Ερμιόνη, όπως και ο Βιοωτικός Ορχομενός.

Η αρχαία ιστορία της πόλης στους ιστορικούς χρόνους, δεν είνα γνωστή. Τον 2ο μ.Χ> αιώνα η πόλη είναι ακατοίκητη. Αργότερα στη Βυζαντινή περίοδο εμφανίζεται πάλι και στον 12ο αιώνα, το 1149, ιδρύεται η Αγία Μονή, με την ωραιότατα βυζαντινή εκκλησία της, λίγο πιο μακριά από το προάστιο του Ναυπλίου Πρόνοια. Εκεί υπήρχε, εμπρός από την πύλη της μονής, η πηγή Κάναθος, όπου λουζόταν η Ήρα μια φορά το χρόνο για να γίνει πάλι παρθένα.

Το Ναύπλιο έμεινε ελεύθερο ως το 1247. Μετά ως το 1389 το κατέλαβαν οι Φράγκοι. Μεταξύ 1389 και 1540 εγκαθίστανται εκεί οι Βενετοί. Το 1540 το παίρνουν οι Τούρκοι και το κρατούν ως το 1686, οπότε το καταλαμβάνουν πάλι οι Βενετοί και το έχουν στα χέρια τους ως το 1715. Από τότε, ως τον αγώνα της Εθνεγερσίας το παίρνουν πάλι οι Τούρκοι. Μετά την υπογραφή του πρωτόκολου του Λονδίνου, το 1829 - 30, γίνεται πρωτεύουσα της Ελευθερωμένης Ελλάδας. Το 1831 δολοφοβείται εκεί ο κυβερνήτης Καποδίστριας. Το 1833 έρχεται στο Ναύπλιο ο πρώτος βασιλιάς της Ελλάδας ο Όθωνας και μένει για έναν χρόνο περίπου, ως την εποχή που έγινε πρωτεύουσα του ελληνικού βασιλείου η Αθήνα.

Έχει χαρακτηριστεί παραδοσιακός οικισμός με απόφαση  ΦΕΚ-38/Δ/89.