Λυώνας

Λυώνας

Ο Λυώνας είναι το επίνειο του χωριού Κόρωνος της Νάξου . Απέχει 9 χιλιόμετρα από την Κόρωνο και 34 χιλιόμετρα από την Χώρα και το Λιμάνι της Νάξου . Στην απογραφή του 2011 είχε 80 μόνιμους κατοίκους και ανήκει στην Τοπική Κοινότητα Κορώνου του Δήμου Νάξου και Μικρών Κυκλάδων .

Το όνομα του οικισμού δεν έχει ετυμολογηθεί . Υπάρχει η εκδοχή να προέρχεται από τη λέξη ‘’ελαιώνας’’ (λόγω των πολλών ελιών που βρίσκονται στη γύρω περιοχή ) ή ‘’λιμιώνας’’ (λόγω των νερών που λίμναζαν εκεί ) . Υπάρχει όμως και η περίπτωση το τοπωνύμιο να προέρχεται από κάποιο παλαιό ιδιοκτήτη του , στην Νάξο μέχρι το 1800 συναντάμε το επίθετο Λιονάς ( ένας ιερέας Λιονάς ήταν ιδιοκτήτης ενός ναού στην Απείρανθο ) .

Είναι ένας οικισμός που σχηματίστηκε λίγο μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο . Ο Λυώνας μέχρι το 1928 αποτελούσε το κύριο λιμάνι φόρτωσης της σμύριδας Νάξου . Διέθετε γραφεία της Υπηρεσίας Σμύριδας του Δημοσίου , μεγάλο προαύλιο αποθηκευτικό χώρο εναποθέτησης του ορυκτού πριν τη φόρτωση , σκάλα φόρτωσης και ταρσανά επισκευής μικρών σκαφών ,

Από αυτά σήμερα σώζεται ανακαινισμένος ο ταρσανάς . Το 1911 σε μεγάλη απεργία των σμυριδεργατών της περιφέρειας Κορώνου (διήρκησε ενάμιση χρόνο ) σημειώθηκαν επεισόδια μεταξύ ενόπλων σμυριδεργατών και αποσπάσματος της χωροφυλακής . Το απόσπασμα της χωροφυλακής δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει τους σμυριδεργάτες και αναγκάστηκε να οχυρωθεί στον ταρσανά , σήμερα μέσα σε αυτό το κτίριο υπάρχουν ακόμα τα σημάδια από αυτό το επεισόδιο .

Στον οικισμό υπάρχει ένας ιερός ναός αφιερωμένος στον Άγιο Γεώργιο που χρονολογείται στα τέλη του 19ου αιώνα και κτίστηκε με δωρεές των σμυριδεργατών .

Στον Λυώνα έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής της η μεγάλη Ελληνίδα ηθοποιός Γκιζέλα Ντάλι , η οποία καταγόταν από τη Κόρωνο . Στον Λυώνα είχε φτιάξει το καταφύγιο της μέσα στον κατάφυτο ‘’ρυάκα’’ της περιοχής διακοσμώντας τα όποια κτίρια με κάθε λογής χρώμα και αντικείμενο . Για πολλά χρόνια το σπίτι της το λειτουργούσε σαν καφενείο , όμως λίγο πριν πεθάνει απομονώθηκε από όλους , ακόμα και σήμερα ξεχωρίζουν όλα όσα έφτιαξε .

Στον Λυώνα θα αισθανθεί ο επισκέπτης πως βρίσκεται κάπου μακριά , είναι ταυτόχρονα ένας ήρεμος και άγριος τόπος . Με μπονάτσα δε θα θέλεις να βγεις από τη θάλασσα και με φουρτούνα δε θα μπορείς να σταματήσεις να χαζεύεις το θέαμα .